Een vriendin vertelde me laatst dat ze het moeilijk had en zo snel mogelijk van die gevoelens af wilde. En dat herken ik. Onze maatschappij leert ons om emoties te onderdrukken. We moeten sterk zijn, we moeten vrolijk zijn. Verdriet, pijn, angst? Stop het weg, slik het door. Maar als je gevoelens niet erkent en er niet eerlijk over communiceert—niet eens met anderen, maar vooral met jezelf—gaat het vroeg of laat mis.
Openheid en eerlijkheid naar jezelf toe is belangrijk.
Het is oké om je echte emoties te laten zien. Het is oké om je even minder te voelen. Want als je alles blijft onderdrukken, zal het zich ooit een weg naar buiten banen—en dan ontploft het recht in je gezicht.
En ik weet er alles van.
Een pil voor alles
Wat als ik je vertel dat bijna 1 op de 8 Belgen dagelijks een pil slikt om angst en/of om donkere gedachten te onderdrukken? Dat bijna 1 op de 5 slaapmedicatie gebruikt, die niet alleen verslavend is, maar waarvan je lichaam al na twee weken een tolerantie opbouwt? Waardoor stoppen een lange en moeizame weg wordt?
Wat zegt dat over onze maatschappij?
We willen veel, we willen alles, en vooral: het moet snel gaan. Maar in onze wanhopige poging om dat tempo bij te benen, raken we uitgeput. We rennen, jagen, duwen onszelf steeds verder, tot ons lichaam protesteert. En wanneer dat gebeurt, krijgen we vaak dezelfde boodschap: neem deze pil en ga verder.
Volgens de wetenschap zou je na negen maanden hersteld moeten zijn van een burn-out. Maar hoe kan dat, als je jarenlang over je grenzen bent gegaan? Hoe kan een lichaam in zo’n korte tijd herstellen van iets dat het jarenlang heeft moeten doorstaan? Er klopt iets niet.
Een slaaf van de farmaceutische industrie
Vandaag vertrouwen we meer op de farmaceutische industrie dan op ons eigen lichaam. Er bestaat een pil voor alles.
Je hebt hoofdpijn? Neem een pil.
Je hebt last van buikloop? Neem een pil.
Je voelt je somber? Neem een pil.
Maar wat als die hoofdpijn gewoon een signaal is dat je te weinig water hebt gedronken? Wat als je buikloop komt door stress of verkeerde voeding? Wat als je somberheid een uitnodiging is om iets in je leven te veranderen?
Ik ben geen arts, en ik zeg niet dat medicatie nooit nuttig is. De medische wetenschap heeft geweldige dingen gerealiseerd. Maar ik geloof dat we te snel naar medicijnen grijpen, zonder de oorzaak te onderzoeken.
Wanneer ik me niet goed voel, neem ik geen medicatie. Ik observeer mijn lichaam. Waarom heb ik hoofdpijn? Waarom heb ik buikloop? Waarom voel ik me zo moe? Vaak is er een logische reden: mijn voeding was niet optimaal, ik heb te weinig tijd buiten doorgebracht, of ik heb mezelf te hard gepusht. Door mijn lichaam de ruimte te geven, lossen die kwaaltjes meestal vanzelf op binnen 24 uur.
Mijn lichaam vertelt me alles, zolang ik bereid ben te luisteren én ernaar te handelen.
Medicatie als oplossing?
Dokters schrijven deze middelen massaal voor. Toen ik jaren geleden zelf in een moeilijke periode zat en bij mijn huisarts aanklopte, kreeg ik vrijwel meteen antidepressiva voorgeschreven. Ik herinner me dat moment nog goed. Ik voelde me uitgeput, verloren, ik wist niet hoe ik verder moest. Maar toen de dokter dat voorschrift uitschreef, voelde ik intuïtief: dit is niet mijn weg.
Ik wist dat antidepressiva mijn gevoelens zouden afvlakken. Dat ze misschien de scherpe kantjes van het lijden zouden wegnemen, maar ook de pieken van vreugde. En juist die pieken geven energie, geven leven. Ik wilde niet verdoven, ik wilde begrijpen.
Bovendien zag ik wat deze middelen met anderen deden. Slaapmedicatie en antidepressiva komen met een hele lijst aan bijwerkingen. Van misselijkheid, duizeligheid en gewichtsschommelingen tot emotionele verdoving en zelfs suïcidale gedachten. En misschien nog het meest zorgwekkende: wanneer je ermee stopt, kan je lichaam heftig reageren.
Je hersenen zijn gewend geraakt aan de chemische balans die de medicatie creëerde, en zonder die pil kan je systeem in de war raken. Slapeloosheid, angst, depressieve gevoelens—veel mensen die proberen af te bouwen, merken dat ze zich slechter voelen dan ooit. Niet omdat ze ‘ziek’ zijn, maar omdat hun lichaam afhankelijk is geworden.
De kracht van echte verbinding
Naast de fysieke uitputting die velen ervaren, is er nog een ander diepgeworteld probleem in onze maatschappij: eenzaamheid.
We leven in een tijd waarin bijna alles online gebeurt. Cursussen worden digitaal gegeven, sportlessen worden vanuit de woonkamer gevolgd, gesprekken vinden plaats via schermen in plaats van in het echte leven. We scrollen urenlang op sociale media, zoeken daar naar verbinding, maar voelen ons uiteindelijk vaak alleen.
We zijn verslaafd geraakt aan technologie, maar zijn de echte connectie met elkaar aan het verliezen. Terwijl dat net is waar we allemaal naar snakken: verbinding.
Er is niets zo krachtig als samen zijn. Samen sporten, samen wandelen, samen ontspannen, samen ademhalen, samen mediteren, etc...Want juist in die momenten ontstaat iets wat geen enkele online ervaring kan vervangen: echte aanwezigheid.
Wanneer was de laatste keer dat je écht met iemand samen was? Niet via een scherm, maar gewoon, samen?
Voeding als medicijn
Naast mentale en sociale disconnectie is er nog een ander groot probleem in onze maatschappij: de manier waarop we met voeding omgaan.
We vertrouwen op pillen om ons beter te maken, maar wat als we eens keken naar wat er dagelijks op ons bord ligt? Tegenwoordig bestaat 70% van wat in de supermarkt ligt uit bewerkte en ultra-bewerkte voeding en slechts 30% uit echte, pure producten zoals groenten en fruit.
Daarnaast sluipt suiker overal in. Het zit niet alleen in snoep en frisdrank, maar ook in zogenaamd ‘gezonde’ producten zoals ontbijtgranen, yoghurt en zelfs vitaminen. Suiker is een sluipende moordenaar. Het zorgt voor pieken en dalen in je energie, maakt je afhankelijk en verstoort je lichaam op een dieper niveau.
Ik eet niet volgens vaste schema’s. Niet drie, vier of vijf keer per dag, maar wanneer mijn lichaam erom vraagt. Na 16u eet ik meestal niets meer, omdat ik heb gemerkt dat mijn slaap er dan op vooruitgaat. Mijn slaap is heilig. Als ik ga slapen met een volle maag, is mijn lichaam de hele nacht bezig met verteren in plaats van te herstellen en uit te rusten. Sinds ik mijn eetpatroon heb aangepast, slaap ik diep en word ik uitgerust wakker, vol energie.
Toch eet ik niet altijd perfect. Soms heb ik zin in een stuk chocolade of pizza, en dan eet ik dat gewoon. Maar ik stel mezelf altijd de vraag: waarom heb ik nu trek in suiker? Wat gebeurt er in mij? Ik observeer hoe mijn lichaam reageert. Ik straf mezelf niet, maar ik ben me bewust.
Voeding is een krachtig medicijn, maar alleen als we luisteren naar ons lichaam in plaats van blindelings te volgen wat de industrie ons voorschotelt.
Zelfzorg: een dagelijkse keuze
Echte genezing begint bij zelfzorg. Niet als luxe, maar als basis.
Voor mij betekent dat:
• Naar de sauna gaan om te ontspannen en mijn lichaam te helpen detoxen.
• Dagelijks minstens twee uur yoga, ademwerk en meditatie.
• Mijn emoties neerschrijven in een dagboek.
• Zoveel mogelijk tijd buiten in de natuur doorbrengen.
• Tijd maken voor vrienden en familie.
• Vrijuit dansen, zonder remmingen, volledig in het moment zijn.
• Zingen, iets wat ik de laatste jaren opnieuw heb herontdekt en dat me zoveel vreugde brengt.
• Mijn creativiteit laten stromen door te schilderen, te knutselen en muziek te maken.
Creatie is essentieel voor de ziel. Wanneer we creëren, laten we onze energie vrij stromen. We komen los van het denken en verbinden ons met iets groters. We voelen ons levend.
Doen waar je ziel gelukkig van wordt
Jarenlang leefde ik volgens verwachtingen. Ik werkte hard, klom hoger op de ladder, maar diep vanbinnen voelde ik dat er iets ontbrak. Mijn lichaam gaf signalen, maar ik negeerde ze. Tot ik besefte: ik leefde niet écht.
Nu volg ik mijn hart. Ik geef klanksessies, ademsessies en meditatiesessies—niet alleen omdat het goed is voor mij, maar ook voor mijn omgeving. Wanneer ik doe waar mijn ziel gelukkig van wordt, straalt die vreugde door naar anderen.
Het is een simpele waarheid: als we dingen doen die goed zijn voor ons én onze omgeving, voelen we ons vanzelf vervuld. Vreugde komt niet voort uit bezit, status of externe validatie. Vreugde ontstaat wanneer we in lijn leven met wie we werkelijk zijn.
En weet: ook dit zal voorbijgaan. Zowel de mooie als de minder mooie momenten. Dat is de stroom van het leven. Alles is tijdelijk, alles verandert. Maar juist dát geeft vrijheid.
Durf jij te kiezen voor wat jouw ziel laat stralen?
Neem de tijd om te voelen
We leven in een wereld die ons leert om onszelf te verdoven. Maar wat als we het tegenovergestelde zouden doen? Wat als we écht zouden voelen?
Wat als we zouden luisteren naar ons lichaam, in plaats van het te onderdrukken? Wat als we onszelf de tijd zouden gunnen om te helen, in plaats van koste wat kost te blijven functioneren?
Niemand kent jouw lichaam beter dan jijzelf. De grootste expert over jouw gezondheid ben jij. Maar daarvoor moet je wel bereid zijn om stil te staan. Te observeren. Te voelen.
En vergeet niet, ieder mens is anders, ieder lichaam is anders. Wat voor de ene werkt, werkt niet altijd voor jou.
Misschien is dit een uitnodiging voor jou om ook even stil te staan. Wat vertelt jouw lichaam je? Wat zou er gebeuren als je een dag – of een week – écht zou luisteren?
Want als we niet meer voelen, leven we dan nog wel?
Comments